Melle - het grote wonder

Toen ik de foto van Melle onder ogen kreeg, schrok ik: was dit een 2-jarige merrie? Zoveel pijn, zoveel leed. Maar ook...... zoveel levenslust! Op het moment dat ik contact met haar maakte, 'schreeuwde' ze me bijna toe: IK WIL LEVEN!!!! En daar zijn we voor gegaan. Een heftige weg, die veel vroeg van Melle maar zeker ook van Bernice. Zij mocht telkens weer aan alle goedbedoelende uitleggen waarom ze dat arme dier nog steeds niet had in laten slapen.

In juli 2006 zagen Inge & ik haar voor het eerst in levende lijve en eigenlijk schrokken we toen nog meer: dit paard leek op sterven na dood, ze kon nauwelijks bewegen, haar hele lijfje stond stijf van de pijn........ maar wat een levenskracht lag er in die ogen!!! Ik heb nog nooit zoiets gezien! En gelijk weer: IK WIL LEVEN!!!!

Haar levenslust, haar wil om te leven en van het leven te kunnen genieten, zijn ongekend. Ik vind het een voorrecht dat ik met dit prachtige dier heb mogen werken en ben blij dat ik, door middel van intuïtieve communicatie, een brug heb kunnen slaan tussen haar en Bernice. Het is zeker door de toewijding en het vertrouwen van Bernice dat Melle’s droom (of was het vooruitziende blik) is uitgekomen.

Wat ik hieruit heb geleerd: ga voor het leven en jouw waarheid en het zal zo zijn. Diep respect voor Melle en Bernice. Het was een voorrecht.

Wil je het hele verhaal van Melle en Bernice lezen, geschreven door Bernice zelf, klik dan hier

Martha

<-- Vorige     Volgende -->