Snowy

De aanvraag voor een contact met Snowy was absoluut summier: het enige dat ik wist was dat het om een ca. 3 jaar oude kat ging en de vraag was "was het goed".

Ik kreeg een foto van een mooie witte kat, die op de Poezenboot woonde. Het bleek behoorlijk moeilijk te zijn om contact met haar te maken: net als ik dacht dat ik contact met haar had, was dat gevoel weer weg.

Ondanks dat de aanvraag aangaf dat ze pas 3 jaar zou zijn, was ze in mijn beleving overleden. Maar een echt goed contact werd het niet en ik kreeg dan ook weinig informatie uit haar, maar wel dat haar verzorgster er goed aan had gedaan haar in te laten slapen. Nadat ik het een aantal keer opnieuw had geprobeerd, besloot ik de verzorgster dan toch maar te melden wat ik wel had.

Het werd een erg kort verslag en eigenlijk had ik verwacht dat ze teleurgesteld zou zijn. Niet was minder waar: ze was zo opgelucht. Snowy was altijd al een katje geweest dat voor het ongeluk geboren leek, ze mankeerde altijd van alles en de dierenarts had eens gezegd dat als Snowy een mens was geweest, ze zonder meer met autisme gediagnostiseerd zou zijn. Helaas had Snowy last van epileptische aanvallen, die steeds frequenter en zwaarder werden, waar zij en de dierenarts hadden besloten Snowy's leven te toch beëindigen.

Ze vond het vreselijk deze beslissing te moeten nemen, vooral omdat Snowy ondanks haar 'handicaps' altijd zo haar best had gedaan en nog zo jong was. Dat Snowy haar nu liet weten dat ze de juiste beslissing had genomen, gaf haar veel rust en zo kon ze weer vrij genieten van de herinnering aan een speciale kat.

<-- Vorige     Volgende -->